Afd. 6, graf 276
Laurens ten Cate (1859-1932), zeepzieder, kunstmesthandelaar en bankier, kwam in 1883 naar Lochem.
Hij begon hier als handelaar in kunstmeststoffen en als commissionair in effecten. In 1891 trouwde hij met Cornelia Gerhardina Sanders (1857-1931 ). Ze gingen aan de Markt wonen in het grote huis dat van de weduwe Broekmaat was geweest (nu restaurant Kawop). In 1899 richtte hij samen met een paar anderen de Lochemsche Bankvereeniging op. Hiervan was hijzelf grootaandeelhouder. Maar hij kwam in de problemen. Door de Eerste Wereldoorlog stegen de prijzen van de kunstmeststoffen enorm, waardoor er veel verdiend werd.
Vlak voor het einde van de oorlog zag zijn compagnon kans een omvangrijke voorraad te kopen tegen een forse prijs, maar wel op krediet. Dat bleek een slechte handeling te zijn geweest, want kort daarop eindigde de oorlog en gingen de grenzen weer open. Als gevolg hiervan daalden de prijzen en was de voorraad bijna niets meer waard. Daar kwam bij, dat de mededirecteur van NV Kunstmeststoffenhandel een flinke greep in de kas deed. Wat er daarna nog aan privégeld restte, was belegd in Russische spoorwegaandelen, die na de revolutie in Rusland geen cent meer waard waren. Niet veel later moest Laurens ten Cate het bedrijf overdoen aan een concurrent, die behalve de voorraden ook zijn woonhuis in bezit kreeg. Het gebeurde zal invloed hebben gehad op het functioneren van de Lochemsche Bankvereeniging, waarin hij grootaandeelhouder was. Het bedrijf werd in 1925 overgedaan aan de Nationale Bankvereeniging. Het was een financiële en persoonlijke ramp voor Laurens ten Cate. Hij werd in de jaren twintig verder financieel ondersteund door zijn zoon Marius. Marius werd arts in Bolsward. Cornelia Gerhardina ten Cate-Sanders overleed in 1931 in Lochem. Haar man volgde haar een jaar later.
